♥ Kinderen, trouwen & andere 30ers levensverwachtingen

Hoe ouder je wordt, hoe meer je gaat nadenken over wat nu echt belangrijk is in het leven. De worsteling met levensverwachtingen, carrière en privéleven wordt heviger. De wat- moet- ik- vandaag- aan crisis wordt minder. Maar de keuzes die je als 30-er maakt zijn bepalender voor de rest van je leven. Veel meer dan wanneer je in de ‘selfish’ twintigers zit.

Ik heb het op mijn blog een beetje stiekem voorbij laten gaan, maar halverwege april werd ik 34. Ik realiseerde in eens dat ik nu nog aan de goede kant zit van de 30, maar dat dat van korte duur is. Er zijn voordelen van (in de) 30 zijn. Op een of andere manier heb je meer vrede met wie je bent, je maakt je minder druk om kleine dingen. Je leert nee te zeggen en dat gezondheid zijn niet iets is waarvan je vanuit moet gaan. Je jeugd eindigt en de levensverwachtingen beginnen aan je te knagen.

Over het 30-ers dilemma heb ik twee jaar geleden al een blog geschreven. Vorig jaar maakte ik de balans weer op in Op zoek naar balans tijdens drukte en grote veranderingen. Vind je in je 34 levensjaar dan eindelijk een balans tussen levensverwachtingen en realiteit?

Levensverwachtingen vs. reality

♥ Een eigen huis

Afgelopen jaar heb ik hierin een stap gemaakt naar het volwassen leven. Het is geen koophuis, die levensverwachting heb ik in de 10 jaar met hersenletsel allang los gelaten. Een huurhuis volstaat ook. Een eigen plek, met eigen volwassen spullen en huishoudelijke taken die ik met niemand kan delen. Het voordeel van huren is dat je geen volwassen huis problemen hebt, zoals het repareren van je ketel of het legen van de dakgoten. Wat nu wel echt een volwassen ding is, is dat je goed moet nadenken waar je gaat wonen. Je wilt niet meer om de twee jaar verhuizen. Wanneer je nu huurt/ koopt denk je meer over de toekomst. Dat deed ik voorheen niet. Daarnaast heb je nu ook last van tuinieren. Hopelijk komen de groene vingers naarmate je nog ouder wordt!

♥ Een fantastische carrière

Oké, volgende punt…

♥ De perfecte maat en zwaartekracht

Ik ben niet meer op mijn slankst, sport minder en eet zo nu en dan minder gezond. Daarentegen geniet ik meer van het eten en voel ik mij best oké. Qua kledingmaat draag ik 38 en maat s of m van top. Ik zeg prima! Maar de realiteit is wel dat ik merk dat de zwaartekracht zijn werk begint te doen. Nu al!

♥ Perfecte bruiloft

Trouwen is voor sommige passé. Maar in mijn levensverwachting van een 30-er hoort toch wel een huwelijk. Liefde tussen twee mensen hoor je te vieren! Toch is deze keuze niet niks, als je trouwt doe je het één keer. Met de man van je dromen. Even geloofde ik niet meer in echte liefde, maar magie kan altijd ontstaan. Vooral wanneer je het niet verwacht. Gelukkig heb ik hem gevonden, net zoals alles voor je bruiloft van Weddings.nl waarvan ik ooit droomde. Maar het is in deze tijd wel moeilijker om je droomman of -vrouw tegen te komen. Daarnaast moet je ook nog gevraagd worden en ik wil niet oud zijn als ik in mijn droomjurk bij het altaar sta!

Stiekem verheug ik mij op het moment dat ik zijn vrouw word, dat ik de perfecte jurk vind. Het moment waarop hij mij in mijn jurk ziet (en hopelijk ook mooi vindt), om het intieme moment van het ja-woord te delen met de alle geliefde mensen om ons heen. Om onze liefde te vieren en daar vervolgens de rest van ons leven bij stil te staan op die speciale dag. De realiteit: ik pin alleen maar perfecte bruiloftmomenten!

♥ Liefdesbaby

Levensverwachting nummer één wanneer je een partner hebt en in je 30 bent. Kinderen. Het heeft heel lang geduurd, maar ik heb mijn eigen verwachting betreft dit onderwerp bijgesteld. Van niet naar met jou wel. Echt een kind uit liefde, als het zo ver is, en niet omdat ik altijd een mamawens had. Integendeel zelfs!

Het plan was eerst trouwen en dan kinderen. Heel traditioneel. Maar de liefdesbaby begint toch een beetje meer een de- tijd- dringt- baby- uit- liefde te worden. Want wanneer word ik gevraagd, word ik wel gevraagd? En wat als het pas over vijf jaar is? Dan ben ik bijna 40… geen makkelijke leeftijd om kinderen te krijgen. Het kan, maar het is niet ideaal.

Als ik een beetje ga rekenen is het meest ideale dat we dit jaar besluiten dat we genoeg geoefend hebben. Je weet niet of het lukt en voor je het weet zit je dichter op de 40. Dus het is wijs om het nu te doen. Hoe niet liefdevol klinkt dat? Daarnaast weet ik ook niet of ik het kan met mijn hersenletsel. Ik ga hier nooit een concreet antwoord op krijgen, dat maakt de keuze alleen maar nog moeilijker!

Ga je voor nu is nooit, als je in de 30 bent? Kies je met je hart? Of uit wijsheid? Het zou makkelijk zijn als je meer antwoorden had, maar zelfs halverwege de 30 heb je die niet. Je neemt gecalculeerde risico’s die vooral goed voelen. Wat levensverwachtingen ook zijn, neem nooit een besluit op omdat het zo hoort! Ik ben jarenlang voor zekerheid gegaan ookal voelde het niet goed. Dat maakt je uiteindelijk ongelukkig. Diep ongelukkig. Ongeacht je leeftijd en kansen die daarbij horen (en er daarna misschien niet meer zijn) je verdient het ten alle tijden gelukkig te zijn. Vanuit geluk zal je namelijk de juiste keuze maken!

♥Hoe maak jij je keuzes? Ga je voor wat er van je verwacht wordt? Kies je met je hart of het verstand?