♥ 10 jaar leven met een hersenletsel
Het lijkt als de dag van gisteren, maar tegelijkertijd is het zo ver weg. Vandaag is het precies 10 jaar geleden dat mijn leven op de kop werd gezet door een rit in een achtbaan. Iets wat een leuke herinnering voor altijd moest zijn werd een handicap voor altijd. Vandaag een persoonlijke blog over het 10 jaar leven met een hersenletsel.
Aan de ene kant weet ik niet beter. Na 10 jaar is dit wat het is. Hoe het is om energie te hebben om de dag aan te kunnen, of even geen hoofdpijn te hebben, ik kan mij het niet meer herinneren. De vraag is dan, iets wat je je niet kan herinneren, kan je dat missen? Als ik mag kiezen dan zal ik altijd kiezen voor een gezond leven, maar helaas kan ik niet kiezen. Het leven zit vol keuzes, maar dit is er één waarvan je niet kan kiezen. Ik koos ervoor om in de achtbaan bij Kalkar Wunderland te gaan. Dit zijn de gevolgen waarmee ik het moet doen. Des ondanks ben ik met mijn beperking best een tevreden mens. Ondanks de constante vermoeidheid en mist in mijn hoofd is het leven best goed!
Je ziet er niet ziek uit!
Na 10 jaar vergeten mensen wel eens dat ik een blijvende handicap heb. Mijn vader vroeg laatst nog, toen ik een uurtje in de stad was geweest en half in coma op de bank lag; ‘wordt je daar nog steeds zo moe van?‘. Puur uit interesse, dat weet ik, maar voor mij is dat een logisch gevolg. Het punt is ook dat ik als ik alleen thuis ben vaak op mijn slechts ben. Niemand die het ziet. Vaak genoeg hoor ik mensen zeggen dat ze ook wel eens moe zijn. Of niet zo goed tegen drukte kunnen. Soms doet dat pijn, maar ik neem het niemand kwalijk. Iedereen heeft recht om te voelen wat ze voelen. Daarnaast is het allemaal goed bedoeld. Toch maakt het mij soms onzeker. Alsof ik mijzelf aanstel.
Omdat je het van buiten niet kan zien wat er intern allemaal mis gaat blijft het leven met een hersenletsel een raadsel voor buitenstaanders. Daarnaast komt erbij dat als je lacht, een positieve instelling hebt en zegt dat het goed gaat dat mensen denken dat je geen last hebt. Helaas is dat niet zo, maar de last is dan ongeveer een zes of zeven. En dat is voor iemand met een hersenletsel een goed. Met een hersenletsel valt wel te leven, maar je moet je heel streng aan de regels houden en goed luisteren naar je lichaam. Beide ontzettend lastig.
Wat het leven met een hersenletsel mij heeft opgeleverd?
De focus van je mindset is erg belangrijk. Voor iedereen, maar vooral als je moet leven met een hersenletsel. In die tien jaar tijd heb ik zeker dingen geleerd om er beter mee te kunnen leven.
♥ Focus je op positieve dingen!
Een positieve houding houdt je op de been. Ik kan de hele tijd zeggen dat ik hoofdpijn heb of dat ik het zo erg vind dat ik niet normaal op een terras kan zitten met vrienden, maar daar wordt de situatie niet beter van. Door het te zeggen veranderd er niks. Zonde van je beperkte energie dus. In plaats daarvan focus ik mij op de leuke dingen. Daardoor verhoog je de kwaliteit van je leven.
♥ Kleine geluksmomenten
Door het leven met een hersenletsel heb ik geleerd om meer te genieten van de dagelijkse dingen. De kleine dingen van het leven. De dingen waar je normaal geen tijd voor hebt. Zo kies ik bewust een heerlijke geur douchegel uit, of een parfum. Een smaak thee. Kleine geluksmomenten zijn er zoveel, je moet ze alleen willen zien!
♥ Van doeljunkie naar levensgenieter
Voor mijn hersenletsel stelde ik hoge doelen. Ik werkte keihard, maar vergat te genieten van de dingen die ik deed. Ik ging voor het einddoel. Voor een betere CV. Maar daarvoor gebeurd zoveel meer. Ik leerde om te genieten van het pad, het moment waar je inzit. Niet alleen het behalen van je doel is om van te genieten. Ik ben nu geen doeljunkie meer, maar een levensgenieter!
De waarheid over het leven met een hersenletsel
Ook al probeer ik altijd positief te denken. Ook al heeft een hersenletsel mij inzichten gebracht die ik ervoor niet had, toch is het leven met een hersenletsel zwaar. Heel erg zwaar. Elke dag is een gevecht met mijzelf en mijn beperkte energie. Wat kan ik vandaag? Hoe kan ik mijn energie het beste verdelen zonder om 13 uur doodop op de bank te liggen? Een koffie op die bank ziet er uit als een relaxte foto op Instagram, de lach kan ik er nog met moeite uitpersen. Maar de waarheid is dat ik die koffie nodig heb om nog even door te kunnen zonder in te storten. Het stil zitten heb ik nodig zodat ik even geen energie uitgeef.
De tranen staan vaak genoeg in mijn ogen, van vermoeidheid. Ergens diep van binnen denk ik dat tranen er ook wel van verdriet zijn. Want als je mij 10 jaar geleden had gevraagd waar ik nu zou staan dan was het niet op de bank met een kop koffie. Ik zou vol in het leven staan, een mooie carrière hebben (ik heb niet voor niks zeven jaar gestudeerd) en een eigen huis hebben. Het zou het tegenovergestelde zijn van slow living.
Het is lastig je zelf te definiëren als alles wat je deed weg valt, maar het mooie is wel dat je terug komt bij de essentie. Want wat is nu echt belangrijk in het leven? Voor mij is dat liefde en warmte van mijn hele lieve vriend, familie en vrienden, een dak boven het hoofd hebben en eten op tafel. Ik maak mooie reisjes en heb mooie en fijne spullen in huis. En dat heb ik allemaal, meer heb ik niet nodig voor een gelukkig leven.
♥ Wat heb jij echt nodig voor een gelukkig leven?
Meer informatie over leven met een hersenletsel vind je op:
Ongeluk in een achtbaan | leven met een hersenletsel #1
Van Kalkar Wunderland naar het ziekenhuis| leven met een hersenletsel #2
Opgenomen in een revalidatiekliek| leven met een hersenletsel #3
Waar heb je last van bij een hersenletsel
De gevolgen van overprikkeling | leven met een hersenletsel #5
Mentale gevolgen van overprikkeling | Leven met een hersenletsel #6
Fase 3 van overprikkeling bij een hersenletsel | leven met een hersenletsel #7
3 x rust vinden in een overvolle agenda
Of lees meer op hersen-uitleg, Hersenz en/ of Hersenletsel.
